اخبار خودرو : داخلی : چرا قوای محرکه هیدروژنی در آینده همه‌گیر خواهد شد؟

در حال حاضر عمده تمرکز خودروسازان، خریداران و دولت‌ها روی خودروهای برقی معطوف شده اما قوای محرکه هیدروژنی نیز کم‌کم توسعه می‌یابند و به نظر می‌رسد در آینده سهمی از بازار را به خود اختصاص خواهند داد.

از دهه ۷۰ میلادی تاکنون ایالت کالیفرنیا آمریکا به معیاری برای وضع قوانین سخت‌گیرانه آلایندگی و کیفیت هوا بدل شده است. به همین خاطر مقامات این ایالت همیشه تکنولوژی‌های جدید مرتبط با این حوزه را جدی می‌گیرند. همکاری سلول سوختی کالیفرنیا از زمان تأسیس در سال ۱۹۹۹ تاکنون استفاده از قوای محرکه هیدروژنی را رها نکرده و همواره به این بخش نگاهی قابل‌توجه داشته است. حمله روسیه به اوکراین باعث شد امنیت انرژی کشورهای اروپایی به خطر بیفتد و به همین خاطر نه تنها صنعت خودرو بلکه کل دنیا دو چیز را به خوبی فهمید. اول اینکه تکیه به یک یا دو نقطه در جهان برای تأمین عمده انرژی مصرفی کشورها ایده‌ای احمقانه است و نکته دوم اینکه جدی گرفتن انرژی پایدار یک معامله برد-برد خواهد بود. استفاده از چنین انرژی‌هایی باعث تأمین پایدار انرژی و همچنین کاهش آلایندگی کربنی خواهد شد.

در ماه سپتامبر بود که CARB پیشنهاد قوانین ناوگان پاک پیشرفته را تصویب کرد و اگر این پیشنهاد به قانون تبدیل شود فروش وانت پیکاپ های دیزلی تا سال ۲۰۴۰ ممنوع خواهد شد؛ و اگرچه بحث‌های زیادی درباره همه‌گیر شدن یا نشدن خودروهای سلول سوختی هیدروژنی به میان آمده اما هیدروژن یک منبع قدرت برای خودروهای سنگین به شمار می‌رود. مقامات ایالت کالیفرنیا متعهد شده‌اند بیش از ۴۶ میلیارد پوند را در سال‌های آینده به مقابله با تغییرات آب و هوایی اختصاص دهند که رقم بسیار بالایی است. یکی دیگر از مشوق‌های همه‌گیر شدن قوای محرکه هیدروژنی به قانون کاهش تورم آمریکا مربوط می‌شود که به تولیدکنندگان هیدروژن از الکتریسیته تجدید پذیر در بازه زمانی ۱۰ ساله تخفیف مالیاتی خوبی می‌دهد.

برخلاف ذخیره باتری، مانع فیزیکی برای استفاده از هیدروژن در خودروهای سنگین و حتی کشتی‌ها، قطارها و هواپیماها وجود ندارد. برای مثال شرکت یونیورسال هیدروژن نسخه سلول سوختی هیدروژنی از هواپیمای مسافری ATR72 را تولید کرده و قرار است این هواپیما از سال ۲۰۲۵ عملیاتی شود. از طرف دیگر اداره انرژی آمریکا نیز همکاری شهرهای مختلف در دنیا برای توسعه قوای محرکه هیدروژنی را اعلام کرد. بر این اساس شهرهای کوبه ژاپن و آبردین که قبلاً به عنوان پایتخت نفت اروپا شناخته می‌شد با یکدیگر همکاری می‌کنند.

برنامه هیدروژنی کشورهای اروپایی نیز به عنوان زیرساخت هیدروژن این قاره توصیف شده و ۲۸ کشور در آن شرکت دارند. جدیدترین تحولات نشان می‌دهند شبکه تأمین هیدروژن در اروپا می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ باعث ارتباط صنایع، بندرها و بخش‌های مختلف به یکدیگر شود. مهم‌تر اینکه شبکه یاد شده از شبکه‌های تأمین گاز طبیعی موجود تشکیل شده و نیازی به نصب خطوط لوله جدید وجود ندارد. به همین خاطر اگرچه خودروهای سواری پیشتاز استفاده از قوای محرکه هیدروژنی نیستند اما زیرساخت‌های جهانی هیدروژن که تاکنون یک مانع بوده در حال پیشرفت است؛ و اگرچه این شبکه یک شبه به وجود نخواهد آمد اما به نظر می‌رسد در آینده شاهد تولید خودروهای هیدروژنی در مقیاسی انبوه‌تر خواهیم بود. نظر شما چیست؟