اخبار خودرو : داخلی : رسیدگی مجلس به گزارش ثبت سفارش و واردات خودرو

امروز با وجود ممنوعیت واردات، طبق آمار وزارت صنعت تولید خودو تا نصف کاهش یافته است؛ آیا این همان خودکفایی بود که برخی مسئولان در زمان ممنوعیت واردات خودرو شعار می‌دادند؟ ۱۳۰۰ خودروی خارجی مهر امسال از گمرک ترخیص شد و شهریور نیز  ۱۳۷۷۷ خودرو ترخیص شده است. امروز ۱۴ هزار خودرو در گمرک باقی مانده و سفارش‌های برخی شرکت‌ها نیز آماده شده است و حتی ۱۶ هزار خودرو در بندر کشورهای همسایه نگهداری می‌شود. زیرا قیمت نگهداری گمرک ایران بالا است و هر ماه یک خودرو به خاطر هزینه انبار کسر می‌شود. از این رو دولت باید تمهیداتی بیندیشد، زیرا به تعهدات مردمی که خودرو پیش‌خرید کرده‌اند پاسخ داده نشده است و هر روز آمار شکایت از شرکت‌هایی که خودرو پیش‌فروش کرده‌اند، افزایش می‌یابد.

خودروهایی که در گمرک وجود دارند، برخی مربوط به واردات یک سال و نیم پیش است. درواقع روند واردات خودرو نشان می‌دهد که تا اسفند امسال، ۷۰ درصد واردات خودرو تعطیل خواهد شد و این خود تحریمی داخلی است، که باید آن را یا خصومت آگاهانه یا بی‌تدبیری ناآگاهانه نامید که در هر دو صورت اثر منفی بر اقتصاد کشور دارد. تا امروز شرکت‌های خارجی مانند نیسان، لوکسژن، تویوتا، کیا و هیوندای دفاتر خود را در ایران تعطیل کرده‌اند و میتسوبیشی نیز در آستانه تعطیلی است.

در بازار خودرو، واردات فرصتی برای هدایت سرمایه‌های ایرانیان خارج‌نشین بود، اما در بخش تولید نیز فرصت‌هایی وجود دارد. حال سوال این است که چرا با توقف واردات و تحریم‌ها، تولید خودرو کاهش یافت؟ چرا باید زنجیره تامین متاثر از تحریم‌ها باشد و چرا امروز که تولید کاهش یافته کسی از خودکفایی سخن نمی‌گوید؟ یک سال پیش وزیر صنعت و برخی نمایندگان مجلس مدعی بودند با ممنوعیت واردات خودرو، تولید تقویت می‌شود، اما امروز آمارها نتیجه معکوس آن را نشان می‌دهد. از طرف دیگر باید توجه داشت که این کاهش تولید نتیجه تحریم نیست و ناشی از نبود برنامه‌ریزی، ضعف تولید و سایر مسائل است. از طرف دیگر کشور دچار شعارزدگی شده است زیرا در زمان تحقیق و تفحص از صنعت خودرو، نمایندگان مدعی خصوصی‌سازی صنعت خودرو بودند اما بعد از آن این موضوع به‌طور کامل فراموش شد.

هم‌اکنون مشکل مدیریتی نیز در صنعت خودرو داریم؛ به‌عنوان مثال پراید ۴ هزار دلار ارزش دارد، چرا امروز با این ارزش برنامه‌ای برای صادرات آن به کشورهای همسایه و ضعیف وجود ندارد، در حالی که هیچ جای دنیا خودروی ۴ هزار دلاری وجود ندارد؟ این مسئله نشان می‌دهد که نه تنها در کشور برنامه‌ریزی استراتژیک وجود ندارد، بلکه مدیران به‌صورت تیمی فعالیت می‌کنند. خبرها حاکی از آن است که خودروهای چینی جایگزین خودروهای داخلی شده‌اند، اما این خودروها بالای ۵ سال کارکرد ندارند. امروز سوال این است که چرا باید مردم ایران تنها خودروی چینی سوار شوند؟ خودرو محصولی استراتژیک نیست، پس چرا باید تنها به سمت یک بازار خارجی سوق پیدا کند و قید تمام خودروسازان بزرگ دنیا را بزنیم؟