آنچه درباره کارت باید بدانید

آریون سنا (Ayrton Senna)، مایکل شوماخر، آلیان پروست (Alain Prost) و فرناندو آلونسو (Fernando Alonso) همگی جزو اسطوره های محبوب مسابقات فرمول 1 محسوب می‌شوند. این قهرمانان با سرعتی نفس گیر پیست های فرمول 1 را دور زده اند و با حداکثر سرعت به خط پایان رسیده اند تا قدرت رانندگی و همچنین قدرت خودروهای بسیار خاص خودشان را به رخ دیگران بکشانند؛ ولی این قهرمانان چگونه به آن جایگاه رسیده اند؟ آیا یک روز صبح یک خودرو یک میلیون دلاری جلو در خانه شان سبز شده است و تصمیم گرفته اند با آن دوری بزنند؟ در جواب باید گفت: نه. واقعیت این است که همگی آن ها کارشان را به عنوان راننده کارت شروع کرده اند. درست است که بسیاری از ما قصد نداریم قهرمان فصل آینده مسابقات گرند پری بشویم، ولی راندن کارت یکی از سرگرمی های محبوب در سراسر دنیاست.

به هر حال چه قصد تفریح و سرگرمی داشته باشید و چه بخواهید مایکل شوماخر بعدی باشید، خریدن یک کارت می‌تواند شروع خوبی باشد. این مقاله راهنمایی هایی در زمینه خرید و راندن کارت به شما ارائه خواهد داد. کارت، به قولی پسر عموی کوچک و کم سرعت خودروهای مسابقه ای فرمول 1 به شمار می‌رود. خودروهای فرمول 1 هزینه تعمیر و نگهداری بسیار بالایی دارند ولی هزینه تعمیر و نگهداری کارت قابل قبول تر است و رانندگی با آن ها هم آسانتر است. پیش از این که برای خرید یک کارت بروید، بهتر است چند واقعیت را بدانید. یک کارت ساده از قسمت های زیر تشکیل شده است: اسکلت، شاسی، سپرهای دور کارت، باک و موتور. کارت ها به طور عمده به دو دسته تقسیم می‌شوند: کارت های تفریحی و کارت های مسابقه ای.

کارت های تفریحی برای رانندگی روی سطوح صافی مثل مسیرهای آسفالت ساخته شده اند ولی کارت های مسابقه ای قابلیت حرکت  در خارج جاده را نیز دارند. خریداران غیر حرفه ای باید بدانند آیا تصمیم به خرید کارت دارند یا وسیله ای که باگی (buggy) نامیده می‌شود و برای حرکت روی ماسه یا مسیرهای ناهموار طراحی شده است. در این مقاله فرض بر این است که خوانندگان به خرید کارت های تفریحی علاقه دارند. کارت سواری یک ورزش امن محسوب می‌شود و سرعت در آن نسبتاً پایین است؛ با این حال، بهتر است کارت سوارها موارد ایمنی را در نظر بگیرند. هنگام خرید کارت بهتر است معیارهای زیر را در نظر داشته باشید:

فاصله بین محورهای یک کارت معمولی بین 101 تا 127 سانتی متر است.

وزن یک کارت (بدون وزن راننده) بیشتر از صد کیلوگرم نیست.

طول شاسی نباید بیشتر از 210 سانتی متر باشد و دارای قطعاتی که به صورت موقت روی آن نصب می‌شوند نیز، نباشد.

حداکثر سرعت در مدل های مختلف، متفاوت است؛ ولی برای کارت های تفریحی این سرعت بین 45 تا 60 کیلومتر بر ساعت قرار دارد. بدیهی است که هنگام رانندگی در محوطه های کوچکی مثل پارکینگ منازل، نمی‌توان به چنین سرعت هایی دست یافت. 

کارت حتماً باید مجهز به کمربند ایمنی باشد.

اگر قرار است از کارت برای رانندگی آماتور استفاده شود، شاسی آن باید پوشیده شده باشد تا به کارت های دیگر گیر نکند.

کسانی که به کارت های آف رود علاقه مند هستند باید میله های محافظ (رول بار) نیز روی کارت نصب کنند تا در صورت چپ شدن کارت، جراحتی به راننده وارد نشود.

در پایان هم باید گفت چنانچه قرار است کودکان از کارت استفاده کنند، بهتر است به محدود کننده سرعت یا یک سوئیچ اضطراری که از راه دور کنترل می‌شود مجهز باشند. اگر کودک کارت را به سرعت بالایی برساند، فردی که از او مراقبت می‌کند می‌تواند کارت را از راه دور کنترل کند. بهتر است هنگام خرید کارت، مواردی که در بالا ذکر شد را به عنوان یک چارچوب کلی در نظر داشته باشید؛ ولی اگر می‌خواهید از کارت برای مسابقه استفاده کنید باید قوانین و مقررات محلی را نیز مد نظر داشته باشید و آن ها را به دقت مطالعه کنید.

موتور کارت

کارت های تفریحی معمولاً توسط یک موتور بنزینی چهار زمانه به پیش رانده می‌شوند که قادر است بین 5 تا 15 اسب بخار نیرو تولید کند. از میان مشهورترین تولید کنندگان موتورهای کارت می‌توان به کمپانی های هوندا، Tecumesh، Kohler، Robin و Briggs & Stratton اشاره کرد. بهتر است پیش از خرید کارت، نقاط ضعف و قوت هر یک از این موتورها را به دقت بررسی کنید. علاوه بر این موتورهای بنزینی، موتورهای الکتریکی هم در بازار موجود هستند که بنزین نمی‌سوزانند؛ در نتیجه گاز آلاینده CO2 نیز تولید نمی‌کنند. البته برای مقاصد تفریحی، خرید یک کارت با موتور ضعیف هم کفایت می‌کند، ولی برای شرکت در مسابقات آماتور باید از یک موتور قوی تر و ترجیحاً دو زمانه استفاده کرد. اکنون که با اصول خرید کارت آشنا شدیم، بهتر است ببینیم چه نوع کارتی با نیازهای شما تناسب بیشتری دارد.

در این مقاله فرض بر این است که یک خریدار غیر حرفه ای قصد خرید یک دستگاه کارت دارد تا با آن در مسابقات محلی شرکت کند. شاید افراد تازه کار، به خرید یک کارت دست دوم علاقه داشته باشند؛ چون ممکن است قیمت یک کارت نو برای آن ها بالا باشد. با این حال، شاید افراد مبتدی بخواهند مدل های نو و دست اول ساخت کارخانجاتی نظیر Tony Kart، Trulli، Avanti، CRG، Birel، Gillard، Kosmic، ،FA Kart ،Zanardi یا Intrepid را خریداری و امتحان کنند. خریدن یک کارت نو تضمین می‌کند که موتور و شاسی آن شرایط مناسبی دارند و آماده اند روی پیست به حرکت در بیایند.

انتخاب اندازه کارت بستگی به این دارد که بخواهید چه استفاده ای از آن بکنید. اگر بچه ها می‌خواهند سوار آن بشوند، بسیار مهم است که اندازه کارت زیاد بزرگ نباشد تا بچه ها بهتر بتوانند آن را کنترل کنند. کشورهای زیادی هستند که در آن ها برگزاری مسابقه برای کودکان مجاز است، به همین خاطر کارت هایی در بازار وجود دارد که به طور خاص برای کودکان طراحی شده اند. بزرگسالان نیز باید مطمئن بشوند که کارت به اندازه کافی برای آن ها جا دارد، کارت های دست ساز نیز اندازه استانداردی ندارند. در برخی موارد خریدار خودش باید در مورد ابعاد مناسب کارت تصمیم بگیرد. گفتنی است کارت ها حتی اگر برای مسابقه هم مورد استفاده قرار نگیرند نیز فرسوده می‌شوند و خرید کارت هایی با عمر بیشتر از پنج سال توصیه نمی‌شود. در مورد کارت های مسابقه ای نیز بهتر است بدانید موتور آن ها بعد از هر چهار ساعت احتیاج به تعویض قطعه دارند.

اگر قصد خرید یک کارت دست دوم را دارید و فروشنده نیز اطلاعاتی در مورد سابقه آن در اختیارتان نمی‌گذارد، بهتر است این موارد را مد نظر قرار بدهید: 

کارتی که مجهز به ترمز هیدرولیک نیست و به جای آن از ترمز مکانیکی استفاده می‌کند، به احتمال زیاد یک مدل قدیمی است.

اگر تایرها فرسوده هستند، به احتمال زیاد خود کارت نیز فرسوده است. اگر امکان پذیر باشد، خریدار باید یک دست تایر نو (از نوع بریجستون،دانلوپ یا Maxxis) خریداری و سعی کند سال ساخت کارت را پیدا کند.

از روی ابعاد شاسی هم می‌توان سن کارت را تعیین کرد. کارت های قدیمی تر دارای شاسی هایی با ابعاد 25، 28 یا 35 میلی متری هستند. در نهایت هم باید گفت اگر کارت به عنوان یک کارت کرایه ای مورد استفاده قرار می‌گرفته است، به احتمال زیاد بسیار فرسوده است. 

به قول معروف: "ظاهر هر چیزی نشان دهنده باطن آن است" . هنگام خرید کارت نیز باید این گفته را در نظر بگیرید و بدانید باطن کارت از اهمیت زیادی برخوردار است و حتی اگر ظاهر کارت مرتب و آراسته است، وضعیت فنی آن را نیز خوب چک کنید. هنگام بررسی وضعیت فنی کارت بهتر است این موارد را چک کنید:

مواردی که با چشم دیده می‌شوند مانند صندلی، ترمزها و موتور را چک کنید. بسیار اهمیت دارد که این قسمت های حیاتی در جای مناسب خودشان قرار داشته باشند. اجزاء انعطاف پذیر را چک کنید. اگر کارت تصادف شدیدی کرده باشد، آثار آن را می‌توان روی شاسی، رینگ ها، جلوبندی و دیسک ترمز مشاهده کرد. اگر مشخص شود که یک کارت بیشتر از دو تصادف شدید داشته است، خریدن آن به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. خریدار باید از فروشنده بپرسد آیا قطعات خاصی از کارت نیاز به تعویض دارند یا نه. فروشنده نیز باید در مورد آن قطعات خاص توصیه های لازم را به خریدار بکند. پرس و جو کردن در مورد وضعیت موتور هم کار عاقلانه ای است. بهتر است بپرسید کارت چند ساعت کار کرده یا چند کیلومتر راه رفته و چند بار مورد تعمیر یا بازسازی قرار گرفته است.

کارت های نو یا دست دوم همیشه مورد معامله قرار می‌گیرند. هواداران اغلب وقتی به مراحل پیشرفته تر می‌روند، کارت های قدیمی و تمرینی شان را می‌فروشند، دسته دیگری از فروشندگان نیز وجود دارند که احساس کرده اند ورزش کارت سواری برایشان مناسب نیست. شاید در صفحه نیازمندی های روزنامه های محلی بتوانید آگهی فروش کارت ها را پیدا کنید، شاید هم بتوانید خودتان در روزنامه آگهی بدهید و در آن بگویید قصد خرید چه نوع کارتی را دارید. علاوه بر این می‌توانید به باشگاه های کارت سواری سر بزنید یا برای آگاهی از جزییات مدل های خاص، به وب سایت کمپانی سازنده مراجعه کنید.

نتیجه گیری

شاید بعد از برگزاری یک دوره از مسابقات تمایل پیدا کنید که برای دوره بعدی ثبت نام کنید و یا شاید متوجه شوید که دختر سه ساله تان استعداد خاصی برای کارت سواری دارد. شاید هم جزو آن دسته افرادی باشید که دوست دارید آخر هفته با دوستان تان در یک پارکینگ متروکه با کارت دور بزنید. به هر حال، هر منظوری داشته باشید، کارت سواری سرگرمی بسیار مفرح و مهیجی است و بعد از این که در مورد آن اطلاعات کافی به دست آوردید و برای خودتان یک کارت خریدید می‌توانید با اعتماد به نفس کامل این ورزش را شروع کنید.