مدت مدیدی است که پروژه های عجیب و غریب و بعضا ناشدنی سر از بخش های خبری صدا و سیما در می آورند و در نهایت نیز در سکوتی معنا دار به دست فراموشی سپرده می شوند. اما ظاهرا ماجرای خودرو آبسوز که برای اولین بار در برنامه حالا خورشید معرفی شد، از این دست پروژه ها نیست و بعد از غش کردن رضا رشید پور در مقابل دوربین صدا سیما نیز، مخترع خودرو آبسوز تصمیم گرفت تا به کار خود ادامه داده و حالا حتی پکیج مخصوص آبسوز کردن خودروهای بنزین سوز را با قیمت 4.5 میلیون تومان پیش فروش نماید.
این ماجرا حداقل از دو بُعد قابل بررسی است. نخست آنکه تاکنون هیچ مرجع فنی خاصی اعم از سازمان استاندارد، پلیس و....صحت و سقم ادعای آبسوز کردن خودروها را به شکل رسمی بررسی و اعلام نکرده است و پس از گذشت ماه های متوالی از مطرح شدن این ادعای عجیب در تلویزیون، هنوز به درستی روشن نیست که با یک تکنولوژی انقلابی طرف هستیم یا صرفا باید به چشم یک ادعای بی پشتوانه به این موضوع نگریست؟
تصویری از سایت absooz.com، استفاده از عبارت water car در گوشه تصویر به خودی خود جالب توجه است!
از طرف دیگر مخترع سامانه آبسوز، علاء الدین جاسمی زرگانی نیز تاکنون این فناوری را به درستی معرفی نکرده است و برخلاف سایر مخترعان جهان، ظاهرا تمایل چندانی به نشان دادن محصول خود به رسانه ها و مردم ندارد.
در واقع می توان گفت که تنها حضور رسانه ای آقای زرگانی به ماجرای غش کردن آقای رشید پور و یکی دو ویدیو کوتاه در بخش های خبری صدا سیما مربوط می شود که البته شامل هیچ نکته فنی خاصی نیز نیست و سندی را مبنی بر صحت ادعای ایشان نشان نمی دهد.
از سوی دیگر با گذشت زمان به تدریج معلوم شد که استفاده از واژه "آبسوز" بیشتر کاربردی تبلیغاتی دارد، چرا که آقای زرگانی در یکی از بخش های خبری تلویزیون با ذکر عبارت "آب که نمی سوزه" از دوگانه سوز بودن ابتکار خود صحبت کردند.
عجیب تر آنکه در اظهارات این مخترع جوان نیز موارد متناقضی دیده می شود. برای مثال در برخی ویدیو های منتشر شده، قدرت خروجی موتور پس از نصب سامانه آبسوز بدون تغییر اعلام شده است و در وبس سایت رسمی این مجموعه به نشانی absooz.com ادعا شده که توان خودرو 2.5 برابر افزایش می یابد.
این در حالیست که به گفته امیرحسین کاکایی در مصاحبه با خبرگزاری ایسنا، یکی از استادان دانشکده خودرو دانشگاه علم و صنعت، «بنده یک خودرو را از نزدیک بازدید کردم که به ظاهر موتور آن با آب کار می‌کند اما نکته اینجاست که هیچگاه در یک دستگاه سنجش استاندارد و مراجعه مربوطه، تست نشده‌اند و نمونه تست شده این خودروها وجود خارجی ندارد. سه برنامه بین‌المللی(آمریکایی) در این زمینه وجود دارد که ادعا می‌کند خودرو با آب کار می‌کند که چگونگی آن براین اساس است که در موتور احتراق داخلی، آب را به هیدروژن و اکسیژن تجزیه کرده و هیدروژن را می‌سوزانند. در حقیقت در اینجا آب را باید الکترولیت کرد.»
عدم بررسی فنی گزارش های صدا سیما در سال های اخیر سبب پیدایش موجی از مدعیان فناوری و تکنولوژی شده است که به هیچ مرجعی نیز پاسخگو نیستند.
امیرحسن کاکایی ادامه داد: »زمانی که می‌خواهیم آب را الکترولیت کرده و هیدروژن آن را محترق کنیم، نیاز به انرژی بیشتری است لذا یک منبع انرژی اضافه لازم است. بنابراین نمی‌توان با روش‌های الکتریکی یک موتور احتراق داخلی را برای مدت زیادی به حرکت درآورد. روش دیگری که احتمالا این افراد از آن استفاده می‌کنند این است که می‌توان آب را روی یک ماده شیمیایی ویژه‌ای همچون ترکیب پتاسیم-آلومینیوم ریخت که در این حالت هیدروژن و اکسیژن تولید می‌شود، که هیدروژن در نقش سوخت عمل خواهد کرد.»
وی افزود: «با توجه به اینکه آب را نمی‌سوزانیم بلکه تجزیه کرده و هیدروژن را استفاده کرده و می‌سوزانیم، در ظاهر آب در محل سوخت جایگزین بنزین می‌شود، اما باید دید بعد از یک مدت چه ماده اضافه‌ای به این آب اضافه می‌شود. این ماده اضافه به تمام اجزای داخلی موتور و خودرو آسیب زده و پس از مدتی باید مبلغ کلانی بیشتر از هزینه سوخت و بنزین، هزینه تعمیر خودرو کرده و حتی قید کل خودرو را زد.»
این کارشناس صنعت خودرو تاکید کرد: »چیزی که این افراد ادعا می‌کنند به ظاهر شدنی است. یک خودرو را جلوی چشم مردم نشان میدهند که به باک آن آب ریخته و خودرو کار هم می‌کند؛ اما نکته‌ای که برای آن جوابی وجود ندارد این است که چه مدت موتور این خودرو با آب کار خواهد کرد و بعد از چند وقت چه هزینه‌هایی را به مردم تحمیل می‌کند.»
کاکایی تصریح کرد: «در بحث خودرو یک موضوع بسیار مهم، هزینه نگهداری آن است. ادعاهایی که برخی افراد می‌کنند برای مردم قابل استفاده نیست و باید مراجعی همچون خودروسازان، حفاظت از محیط زیست و سازمان ملی استاندارد، آزمایش‌های بسیار دقیقی را در مورد آن انجام دهند و بعد اجازه دهند که مورد استفاده عموم قرار بگیرد. در حال حاضر بازار این جور حرکت‌ها بسیار داغ شده است.»
بنابراین می توان گفت که در خوشبینانه ترین حالت، مخترع جوان کشورمان موفق به ساخت یک سیستم ابتکاری برای الکترولیز و تجزیه آب به هیدروژن و اکسیژن شده است و هیدروژن نیز از قابلیت سوختن در موتورهای احتراق داخلی برخوردار است، اما تاکنون خودروهای سلول سوختی معدودی در سطح جهان عرضه شده اند که علیرغم کارایی خوب از نظر زیست محیطی، از پتانسیل چندانی برای استفاده وسیع برخوردار نیستند، چرا که هیدروژن به شکل آزاد در طبیعت وجود ندارد و پروسه استخراج هیدروژن نیز به هیچ عنوان ساده یا کم هزینه نیست.
از طرف دیگر، پروسه الکترولیز و شکستن ساختار شیمایی بین اکسیژن و هیدروژن نیز به انرژی بسیار بالایی محتاج است که استخراج هیدروژن از آب را توجیه پذیر نمی کند. ظاهرا در جهان نیز تاکنون تلاش های متعددی به این منظور انجام شده که شکست های پی در پی را در پی داشته اند.
با این وجود امیدوارم که ابتکار یا اختراع آقای جاسبی رگ و بویی از واقعیت برده باشد و در آینده بتوان با دقت بیشتری در مورد صحت و سقم آن نظر داد، اما آنچه که تاکنون مشخص است، کارایی فنی سامانه آبسوز اثبات نشده و مجوزی نیز برای فروش این سامانه صادر نشده است. بنابراین پیش خرید کردن این سامانه 4.5 میلیون تومانی، .تفاوت چندانی با سرمایه گذاری بر روی شبه علم ندارد.