از پدری ایرانی و مادری فرانسوی در فرانسه به دنیا آمد. دوران کودکی خود را در ایران و بقیه عمرش را در فرانسه گذرانده است. فارسی صحبت کردن برایش خیلی آسان نیست، اما استعداد و مهارتش در چیز دیگری است قهرمانی.
سهیل عیاری متولد ۵ آوریل ۱۹۷۰ در اکس له بن (Aix-les-Bains) است. او راننده اتومبیلرانی فرانسه مخصوصاً در مسابقات استقامت و مسابقات بزرگ گردشگری است. وی از قهرمانان پر افتخار ایرانی در بخش اتومبیلرانی است. در سرتاسر دنیا نامی شناخته شده است. در فرانسه که دیگر شهره عام و خاص است. لیست قهرمانی‌ها و موفقیت‌هایش از شماره خارج است.
از کودکی به اتومبیلرانی علاقه‌ی زیادی داشته است. نقطه عطف زندگی او زمانی بود که به رقابت های فرمول فورد در سال ١٩٩٣ راه یافت. در آن زمان ورود به این مسابقه نیازمند پرداخت پول زیادی بود با این حال اسپانسرها مسابقه ای ترتیب داده بودند که یک نفر از بین چند صد راننده آماتور و بدون سابقه انتخاب می‌شد و بدون پرداخت هیچ هزینه ای به مسابقات فورمول فورد می‌رسید. مانند یک آزمون ورودی! از جمع ٢٥٠٠ نفر که برای این پروژه استعداد یابی ثبت نام کردند سهیل عیاری توانست به قهرمانی دست یابد و از این راه وارد مسابقات سطح بالا شد. در سال ١٩٩٤ در ٥ مسابقه از ١٠ مسابقه‌ی فرمول فورد شرکت کرد و تمام مسابقات رو بر روی سکو به پایان رسانید و به عنوان قهرمانی دست یافت. این قهرمانی پلی برای حضور وی در رقابت های فرمول٣ شد.
در سال ١٩٩٦ در فرمول٣ کولاک کرد. در ١١ مسابقه از ١٤ مسابقه اول شد و در آخر و قهرمان شد. سال ٩٧ هم در مسابقه لمان با ماشین دوج وایپر شرکت کرد و در تعیین خط اول شد. اما برای دومین بار که در مسابقه فرمول٣ ماکائو شرکت کرد هم پل پوزیشن را به دست آورد و هم قهرمان شد. قبل از وی راننده‌های بزرگی مانند آیرتون سنا، مایکل و رالف شوماخر و دیوید کولتارد در ماکائو برنده شده بودند.
سهیل عیاری تجربه رانندگی با خودروهای فرمول یک را نیز دارد. او در تست درایو تیم فرمول یک ویلیامز شرکت کرد و از خیلی های دیگر بهتر بود، اما آن موقع اگر می‌خواست راننده فرمول یک باشد باید سال اول مبلغ ٥ میلیون دلار را پرداخت می کرد و چون توانایی پرداختن این مبلغ را نداشت خوان پابلو مونتویا به فرمول یک راه یافت.
او همچنین در مسابقات سوپر توریسم فرانسه شرکت کرده است و با خودروهای پژو ۴۰۶ و ۴۰۷ کوپه در سال های ۲۰۰۲، ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ قهرمان این مسابقات شد.
از سال ۲۰۰۶، او در مسابقات فرانس جی تی شرکت کرد و با سالین در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ قهرمان فرانسه شد. از سال ۲۰۰۳، با تیم Pescarolo - Judd در مسابقات Le Mans Series شرکت کرد و علی‌رغم کسب مقام چهارم در سال ۲۰۰۴ و مقام پنجمی در سال ۲۰۰۹ نتوانست از سکوی مسابقات ۲۴ heures du Mans بالا برود. از سال ۲۰۰۶ او در کنار استفان اورته یی (Stéphane Ortelli)در تیم اورسا (Team Oreca) عضویت دارد.
او درباره‌ی جذابترین مسابقه‌ی خود می گوید:"ماکائو برای من بیشترین لذت را داشت. من سرعت واقعی را آنجا لمس کردم. بیشترین سرعت در بهترین پیست خیابانی دنیا..."
همچنین در رابطه با راننده‌ی محبوب خود اعلام کرده است:"راننده محبوب من سنا بود. دیوانه‌وار هوادارش بودم. سباستین لوب هم دوست خوب من است. پسر خیلی خوبی است و راننده‌ای فوقالعاده. با هم هم‌تیمی هم بوده‌ایم."
او درباره‌ی مکس ورشتپن راننده‌ی جوان و با استعداد تیم ردبول نظر جالبی دارد:"از رانندگی ورشتپن تعجب می‌کنم. رفتارش منصفانه نیست. مدام راننده پشت سرش را تحت فشار روانی می‌گذارد و چپ و راست می‌رود. این رانندگی شجاعانه ای نیست. بچه‌گانه رفتار می‌کند. در حالی که به اندازه کافی استعداد دارد نباید این کارها را انجام دهد. در مسابقه ابوظبی نزدیک بود هم تیمی خود ریکاردو رو به کشتن دهد."
سهیل عیاری
سهیل عیاری در خانواده ای فارسی زبان با غذاهای سنتی ایرانی و فرهنگ پارسی رشد کرده و کمی نگران رانندگی در تهران است. عیاری می گوید پدرش بارها به او گفته رانندگی در تهران از فرمول یک هم دشوار تر است.
او برای مدتی به عنوان مربی کارتینگ در ایران به فعالیت پرداخت و در حال حاضر شاگردان او از رانندگان خوب بخش سرعت هستند.