همانطور که در قسمتهای پیش عنوان کردیم، مسابقات نسکار یکی از پرطرفدارترین مسابقات اتوموبیلرانی در سراسر جهان است که در آمریکا برگزار میشود. در قسمتهای قبل به معرفی چند تیم از تیمهای شرکت کننده پرداختیم؛ در این قسمت نیز، به معرفی دو تیم دیگر میپردازیم.
تیم Phoenix Racing یک تیم کوچک نسکار است که مالک آن، آقای جیمز فینچ (James Finch)، برنامههای زیادی برایش دارد. در سال 2000 دو تیم Phoenix Racing و Yellow به یکدیگر ملحق شدند و نتایج حاصل حاکی از موفقیتآمیز بودن این همکاری بود. جیمز فینچ آمریکایی متولد پاناما فلوریدا است و از آنجاییکه دوست نداشت زادگاهش را ترک کند، در Lynn Haven اقدام به راهاندازی تیم کرد. گفتنی است، در حال حاضر مقر تیم در Spartanburg کارولینای شمالی قرار دارد. تیم Phoenix Racing با دو دستگاه شورولت ایمپالا با شمارههای 1 و 9 و رانندگی جیمز بوشر (James Buescher) و آریک آلمیرولا (Aric Almirola) به ترتیب در مسابقات Nationwide Series و Sprint Cup Series شرکت کرده است.
تیم Richard Childress Racing که توسط ریچارد چایدرس (Richard Childress)، راننده سابق نسکار، راهاندازی شده است، با مدلهای مختلف شورولت در مسابقات شرکت میکند. رانندگانی چون کوین هارویک (Kevin Harvick)، جف برتون (Jeff Burton)، کلینت بویر (Clint Bowyer)، جان وس تونلی (John Wes Townley)، و آستین دیلون (Austin Dillon) به ترتیب با خودروهای شماره 29، 31، 33، 21، و 3 برای Richard Childress Racing به هنرنمایی پرداختهاند. نخستین حضور Richard Childress Racing به سال 1969 و مسابقات Talladega 500 بازمیگردد. شورولت مدل 1968 این تیم که با شماره 3 در مسابقه شرکت کرده بود، به دلیل مشکل اکسل، جایگاه بیست و سوم را از آن خود کرد. بین سالهای 1972 تا اواخر فصل 1976، چایدرس در مسابقه شرکت کرد و توانست 11 بار تیم را در فهرست ده تیم برتر قرار دهد و در نهایت جایگاه یازدهم را از آن خود کرد. در سال 1981 ریچارد از پیست مسابقات خداحافظی و رانندگی خودروی شماره 3 را به قهرمان مسابقات Winston Cup یعنی دیل ارنهارت (Dale Earnhardt) واگذار کرد. ارنهارت با خودروی شماره 29 شش بار نام تیم را در فهرست ده تیم برتر قرار داد، اما در سال 1982 ریکی راد (Ricky Rudd) جایگزین وی شد. راد در سالهای 1982 و 1983 جایگاه نهم را از آن خود کرد، اما در دو فصل بعدی قهرمان مسابقات شد. با پایان یافتن فصل، راننده سابق RCR یعنی ارنهارت با دو دهه موفقیت و شش بار قهرمانی، جای راد را گرفت. در 18 فوریه 2001 و در دور پایانی مسابقات Daytona 500، ارنهارت با دیوار برخورد کرد و متاسفانه در دم جان باخت. پس از این حادثه دلخراش، جف گرین (Jeff Green) برای رانندگی خودروی شماره 7 که نخستین بار در مسابقات California Speedway شرکت کرده و مقام بیست و یکم را به دست آورده بود، انتخاب شد. وی با شش بار حضور در جمع ده تیم برتر و کسب جایگاه هفدهم، در مسابقات Sharpie 500 جایگاه نخست را از آن خود کرد. پس از مدتی استیو پارک (Steve Park) جایگزین گرین شد، اما به دلیل کسب نتایج نامطلوب، قراداد وی تمدید نشد؛ چایدرس به سرعت جف برتون (Jeff Burton) را جایگزین وی کرد؛ با حضور رابی گوردون (Robby Gordon) برتون تصمیم به ترک تیم گرفت. چایدرس از خودروی شماره 31 که نخستین بار در سال 1988 و در مسابقات North Carolina Speedway شرکت کرد، بیشتر برای مقاصد تحقیقاتی استفاده میکرد. در سال 1993 خودروی تحقیقاتی چایدرس به رانندگی نیل بونت (Neil Bonnett) در مسابقات Talladega Superspeedway حاضر شد. سه سال بعد مایک اسکینر (Mike Skinner) با این خودرو به میادین بازگشت، اما به دلیل جراحات وارده طی فصل 1998، مورگان شفرد (Morgan Shepherd) و مایک دیلان (Mike Dillon) دامادهای چایدرس، این مسئولیت را برعهده گرفتند. با این اوصاف اسکینر دیگر قادر به رقابت نبود و به همین دلیل، رابی گوردون طی یک مسابقه دیدنی در سال 2001 جایگزین وی شد. تا پایان فصل 2009، Richard Childress Racin موفق به کسب عناوین زیر شد: شش قهرمانی در Sprint Cups، پنج قهرمانی در Nationwide Series و یک بار قهرمانی در Camping World Truck.