مقالات خودرو : اتومبیلرانی : 10 خرافات از دنیای مسابقات سرعت (قسمت دوم)

10 خرافات از دنیای مسابقات سرعت (قسمت دوم)

راننده ها و موتورسواران حرفه‌ای باورهای عجیب و غریبی دارند که ریشه بعضی از آن ها نامشخص است، بعضی هم از سوانحی که قبلاً روی پیست اتفاق افتاده نشأت می‌گیرند. به هر حال، با این که این باورهای خرافی در دنیای امروز جایگاهی ندارند ولی بسیاری از حرفه‌ای ها هنوز هم سعی می‌کنند از رنگ ها، اعداد و حتی خوراکی های به اصطلاح بدشگون دوری کنند تا در روز مسابقه شانس بیاورند و طالع نحس گریبان‌شان را نگیرد. در قسمت اول این مقاله به 5 باور خرافی رایج در بین رانندگان اشاره کردیم و اکنون ادامه ماجرا:

6. عدد 13

همه جا عدد 13 را نحس می‌دانند ولی این باور خرافی پیشینه جالبی در دنیای اتومبیل رانی دارد. مسوولان مسابقات نسکار جایگاه ماشین ها را طوری تعیین می‌کنند که کسی در جایگاه شماره 13 نایستد. یک بار قرعه جایگاه سیزدهم به نام جو ودرلی (Joe Weatherly) افتاد ولی مسوولان مسابقات نسکار به او اجازه دادند به جای آن روی جایگاه 12a بایستد. مایکل شوماخر هم ترجیح می‌داد اعداد عجیب و غریب را انتخاب کند ولی هیچگاه عدد 13 را انتخاب نکرد. با همه این حرف ها وقتی به رانندگان مسابقات فرمول یک این اجازه داده شد تا برای فصل سال 2014 این مسابقات خودشان عددهایی انتخاب کنند، پاستور مالدونادو (Pastor Maldonado)، راننده ونزوئلایی، تصمیم گرفته است شانسش را با عدد 13 امتحان کند. عدد نحس 13 در دنیای موتورهای دوچرخ هم غوغا به پا کرده است، ولی به گفته مجله Motocross Action، بعضی موتورسواران تصمیم گرفته‌اند همه چیز را تغییر بدهند. در دهه گذشته بسیاری از موتورسواران تصمیم گرفته‌اند لباس هایی با شماره 13 بپوشند. اتحادیه موتورسواری آمریکا، سازمانی است که مسابقات موتورسواری را ترتیب می‌دهد، موتورسواران را تحت فشار نمی‌گذارد تا عدد 13 را انتخاب کنند ولی اگر کسی این شماره را بردارد نشانه اعتماد به نفس بالای اوست. البته برنده شدن در چنین مسابقاتی تلاش زیادی می‌خواهد، شاید تغییر دادن جریان قضا و قدر هم این چنین باشد.

7. اسکناس 50 دلاری

به طور قطع آدم های معمولی به اندازه یک قهرمان اتومبیل رانی پول در نمی‌آورند، و کسی هم نمی‌تواند کاری بکند که اسکناس 50 دلاری داخل جیبش نباشد. این باور خرافی وقتی شکل گرفت که جو ودرلی که دو بار قهرمان مسابقات نسکار شده است، هنگام برگزاری مسابقات در سال 1964 دو اسکناس 50 دلاری داخل جیب پیراهنش داشت. متأسفانه آن مسابقه، آخرین رقابت جو ودرلی بود چون در همان مسابقه تصادف کرد و داخل ماشینش درگذشت. وقتی آن اسکناس ها را داخل جیب پیراهنش پیدا کردند، افسانه نحس بودن اسکناس 50 دلاری متولد شد. با این که زمان زیادی از تصادف مرگبار جو ودرلی گذشته است، این باور خرافی هنوز به قوت خودش باقی است. شاید یکی از رانندگانی که هیچ وقت اسکناس 50 دلاری توی جیبش نمی‌گذاشت دال ارانهارد (Dale Earnhardt) بود، ولی با مرگ او در سال 2001 نیز این باور خرافی کنار گذاشته نشد. بعضی رانندگان مسابقات نسکار، از جمله استرلینگ مارلین (Sterling Marlin) هم این موضوع را باور دارند و معتقدند باید به جای اسکناس پنجاه دلاری، پول های دیگری در جیب گذاشت.

8. خوردن غذاهای خاص

دانیتا پاترک می‌گوید سعی می‌کند نگذارد این باورهای خرافی گسترش پیدا کنند؛ چون فکر می‌کند این باورها فقط در ذهن افراد هستند و تا زمانی که به آن ها اعتقاد نداشته باشند، واقعیت ندارند. با همه این حرف ها، این راننده حرفه‌ای می‌گوید بعضی غذاهای معین به او کمک کرده‌اند صبح روز مسابقه، نظم فکری درستی داشته باشد. او غذاهای سالم را بسیار دوست دارد، چون روی پیست به او کمک می‌کنند سر حال باقی بماند. استرلینگ مارلین پس از این که یک ساندویچ کالباس نوش جان کرد برای نخستین بار در سال 1994 برنده مسابقات Dayota 500  شد. به این ترتیب، خوردن ساندویچ کالباس قبل از هر مسلبقه به یکی از سنت های او تبدیل گردید. مارکوس آمبروس (Marcos Ambrose) راننده استرالیایی مسابقات نسکار، به عصاره مالت سنتی استرالیا علاقه زیادی دارد و پیش از هر مسابقه مقداری از آن را با نان می‌خورد. این سه راننده برای نمونه ذکر شدند تا نشان بدهیم که عادات و سنت های مشترک، می‌توانند بسیار شخصی باشند؛ به این ترتیب هر راننده ای روی پیست عادت و رسومی خاص خودش را دارد.

9. پوست بادام هندی

این موضوع حقیقت دارد. پوست بادام هندی، مسبب بعضی از تصادف ها در مسابقات نسکار است. بسیاری از بوفه های موجود در پیست مسابقات، بادام هندی با پوست نمی‌فروشند و رانندگان هم اجازه ندارند داخل داشبورد ماشین‌شان بادام هندی داشته باشند، چون می‌گویند بدشگون است. به گفته سایت Snopes،(سایتی که متخصص افسانه های محلی است) در دو تصادف که هر دو در سال 1937 روی دادند، مقصر اصلی بادام هندی بوده است. در تصادف اول، در بزرگراه Langhorne ، دو وسیله نقلیه با چند ثانیه اختلاف از جاده خارج شدند و شاهدان عینی هر دو تصادف، کشته یا به شدت مجروح شدند. کمی بعد در همان سال، در منطقه نشویل، چهار یا پنج خودرو به هم برخورد کردند و یکی از راننده ها کشته شد. شاهدان عینی هر دو تصادف اظهار کرده‌اند داخل لاشه ماشین ها پوست های بادام هندی دیده‌اند، ولی هیچ گزارش رسمی در این مورد ارائه نشده است. یک مورد تصادف دیگر هم قبل از سال 1937 رخ داده است. شاید این یکی به نوعی منطقی باشد: قبل از جنگ جهانی دوم، بیشتر مسابقات سرعت در پیست های محلی برگزار می‌شدند، در این قبیل مکان ها هم بادام هندی جزو تنقلات پرطرفدار به شمار می‌رفته است. حتی این روزها هم هنگام برگزاری نمایشگاه ها و مسابقات اتومبیل رانی، پوست بادام هندی همه جا روی زمین به چشم می‌خورد. به این ترتیب، اگر پوست های بادام زمینی از زیر ماشین ها سر در بیاورند و تصادفی رخ بدهد، نباید آن ها را سرزنش کرد.

10. رنگ سبز

باور خرافی مربوط به رنگ سبز به سال 1920 برمی‌گردد. در آن سال گاستون شورولت (Gaston Chevrolet)، برادر لوئیس شورولت (Louis Chevrolet) بنیانگذار کمپانی شورولت، در حال رانندگی با یک ماشین سبز رنگ روی پیست بود که طی یک سانحه جان سپرد. پس از این حادثه، رنگ سبز از چشم ها افتاد. امروزه بسیاری از رانندگان حرفه‌ای دوست ندارند پشت فرمان یک ماشین سبز رنگ بنشینند، ولی همیشه انتخاب با آن ها نیست. این باور خرافی یک مشکل به وجود می‌آورد و آن هم چیزی نیست جز مشکل اسپانسر شدن. کل صنعت اتومبیل رانی، صرفنظر از نوع خودرو، وابسته به اسپانسرها است و شرکت های اسپانسر می‌خواهند ماشین‌هایشان به رنگ لوگوی شرکت باشند. ماشین باید یک تبلیغ سیار برای شرکت اسپانسرش باشد، در غیر این صورت برای شرکت اسپانسر مقرون به صرفه نیست که پولش را در این راه خرج بکند. بسیاری از شرکت ها بدون در نظر گرفتن این که ممکن است رانندگان عصبی بشوند، رنگ سبز را انتخاب می‌کنند. بعضی از برندهای معروف نظیر Skoal و Mountain Dew در دهه 80 میلادی، اسپانسر برخی از ماشین های موفق در مسابقات نسکار بودند که کمک زیادی به از بین بردن این باور خرافی کرد. همین اواخر هم شرکت FedEx Ground اسپانسر یکی از ماشین های موفق در رقابت های نسکار شد. هرچه باشد پول سبز است، البته تا زمانی که از اسکناس های 50 دلاری حرفی به میان نیاید.