مقالات خودرو : عمومی : صندلی کودک

صندلی کودک

کارکنان کمپانی Dorel Juvenile Group از همان روز اول کارشان یاد می‌گیرند هیچ وقت محصولاتی که می‌سازند را، یک تکه پلاستیک تلقی نکنند. 950 نفر در این کارخانه مستقر در شهر کلمبوس در ایالت ایندیانا، سه شیفت در شبانه روز کار می‌کنند تا سالیانه چهار میلیون صندلی کودک تولید کنند. این صندلی ها باید تحمل فشارهای زیاد را داشته باشند و بتوانند جان کودکانی که روی آن ها می‌نشینند را، نجات بدهند. در هر تصمیمی که این کارخانه می‌گیرد، باید همین احساس مسوولیت مد نظر قرار بگیرد؛ حتی  نوع فوم و پلاستیکی که مورد استفاده قرار می‌گیرد، از خودروهای مسابقه‌ای اقتباس شده است. گفتنی است، اگرچه این صندلی ها را می‌توان با هزینه بسیار کمتری در خارج از ایالات متحده تولید کرد، ولی شرکت Dorel بیشتر از هر چیزی به کیفیت بها می‌دهد. مدیر کنترل کیفیت این کمپانی می‌گوید: "خارجی ها فقط به شما جنس می‌فروشند و کارکنان پیوندی با دغدغه های مدیران ندارند؛ اما در این کمپانی، این احساس باطنی در کارکنان  وجود دارد که آنچه می‌سازند واقعاً جان یک نفر را نجات خواهد داد". ده سال پیش مدیران کمپانی Dorel تصمیم گرفتند کارخانه مستقر در آمریکا را تعطیل کنند. صندلی سازی Dorel، که در آن زمان به عنوان زیرمجموعه Dorel Industries Inc کار می‌کرد، شدیداً تحت فشار قرار گرفته بود تا خط تولید را به کشورهایی منتقل کند که دستمزد کارگر پایین‌تر است تا به این ترتیب، بتوانند هزینه ها را کاهش بدهند. گری پروت (Gary Pruitt)، که در سال های 2003 و 2004 مسوولیت نقل و انتقال شرکت بر عهده وی گذاشته شده بود، می‌گوید: "آن زمان همه به دنبال کاهش هزینه های تولید بودند؛ بسیاری از رقبای ما به همین دلیل مهاجرت کردند".

اگر کارخانه Dorel تعطیل می‌شد، فاجعه بزرگی در شهر کلمبوس اتفاق می‌افتاد؛ چرا که از سال 1935 که این کارخانه در این شهر 44000 نفری آغاز به کار کرده است، چندین نسل از اهالی شهر در آن کار کرده‌اند. جالب است بدانید که این کارخانه تا اوایل دهه 40 میلادی به تولید لوازم آشپزخانه مشغول بود؛ اولین صندلی کودک در سال 1972 روی خط تولید قرار گرفت. در سال 1987 کمپانی Dorel، پس از خرید کمپانی Cosco، نام خود را به Dorel Juvenile Group تغییر داد؛ ولی برخلاف سایر کمپانی های مستقر در آن ناحیه صنعتی، Dorel  تصمیم گرفت در آمریکا بماند. لازم به ذکر است، امروزه Dorel بزرگترین تولید کننده صندلی کودک در جهان و یکی از معدود کمپانی های ساخت این وسیله در ایالات متحده می‌باشد. این شرکت به جای مهاجرت، در سال 2004 با صرف حدودا 28 میلیون دلار برای نصب یک دستگاه پرس، خود را بازسازی کرد؛ در سال 2010 نیز، 10 میلیون دلار دیگر برای تأسیس مرکز تحقیق و پژوهش هزینه کرد. بدون شک می‌توان گفت، برقراری ارتباطی نو با کارکنان، مشوق های مالیاتی، و ادامه واردات برخی مواد اولیه از آسیا، در حفظ و بقای کمپانی نقش به سزایی داشتند؛ با این حال تصمیم برای ماندن در ایالات متحده در اولویت قرار نداشت؛ بلکه این مردم بودند که تفاوت را ایجاد کردند.

اصل اول: مردم! نه پلاستیک!!!

ارتباط کلی کلایبرن (Kelley Clayburn) با این کارخانه به 60 سال پیش بازمی‌گردد. پدر او در سال 1954 کارش را در این شرکت شروع کرد؛ کلی دو روز پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان در سال 1985، پا جای پای پدرش گذاشت و به خط تولید کمپانی پیوست. کلایبرن ظرف 30 سال همکاری‌ با این کمپانی، همیشه نگاهی نو به تکامل صندلی کودک و تبدیل آن از یک اختراع ساده به یک محصول پیشرفته داشته است. وی زمانی را به یاد می‌آورد که صندلی های کودک، فقط صندلی های بلندی بودند که پایه های فلزی از آن بیرون زده بود. کلی کلایبرن این روزها با پرینترهای سه بعدی کمپانی Dorel کار می‌کند؛ این پرینترها در نحوه تولید محصولات جدید شرکت، انقلابی ایجاد کرده‌اند. کلایبرن با استفاده از دو پرینتر می‌تواند ظرف سه روز صندلی های جدیدی طراحی و تست بکند، در حالی که قبلاً برای این کار به شش هفته زمان نیاز داشت.

از طرفی می‌تواند در پرینترها از مواد متنوعی استفاده کند تا پلاستیک های مختلف را بیازماید. او می‌گوید: "با پیشرفت تکنولوژی، تغییرات زیادی رخ داده است. ما از شکل‌دهی فلزات به سوی قالب‌ریزی تزریقی و سپس به سوی پرینترهای سه بعدی گام برداشته‌ایم، البته با گذشت 20 سال"! کمپانی Dorel علاوه بر ابداع این فناوری،، به یکپارچه سازی عملیات نیز اقدام کرده است؛ به این ترتیب، مهندسان می‌توانند پس از طراحی محصولات جدیدی و ساخت نمونه های اولیه، آن ها را امتحان کنند و سپس محصول خود را به خط تولید بسپارند. کنی دبورد (Kenny Debord)، مدیر عامل کمپانی، می‌گوید: ما واحد کنترل کیفیت را وسط سالن تولید قرار داده‌ایم تا اطمینان حاصل کنیم کارش را به خوبی انجام می‌دهد؛ اگر کاری درست انجام نشود، برایشان ایمیل نمی‌فرستیم، چون خودمان آن جا هستیم".

اصل دوم: رقابت برای داشتن یک صندلی بهتر!

تونی استوارت (Tony Stewart)، قهرمان سه دوره از جام بهاره مسابقات نسکار و قهرمان سابق مسابقات ایندی کار، در شهر کلمبوس متولد شده و هم اکنون نیز آن جا زندگی می‌کند؛ گفتنی است، شهر کلمبوس تا پیست مسابقات ایندیاناپولیس فقط یک ساعت فاصله دارد. کمپانی Dorel تا سه سال پیش به این فکر نیفتاده بود که رانندگانی که با سرعت 300 کیلومتر بر ساعت رانندگی می‌کنند، چقدر می‌توانند در جهت تولید صندلی های بهتر به کمپانی کمک کنند. مهندسان Dorel از دوستانی که در زمینه مسابقات فعال بودند، شنیدند که پیشرفت هایی در مواد پلاستیکی و فوم ها به وجود آمده است و به این فکر افتادند که از مواد جدید در ساخت صندلی های کودک استفاده کنند. دیوید آمیرالت (David Amirault)، مدیر طراحی و بازاریابی کمپانی Dorel، از طریق یک دوست به کمپانی Bald Spot Sports، که به صورت سفارشی برای برخی از رانندگان تراز اول دنیا کابین خودرو می‌سازد، معرفی شد.

وی می‌گوید: "ما در ایالتی کار و زندگی می‌کنیم که با مسابقات سرعتش معروف است؛ پس می‌توانیم از مزایای این همسایگی استفاده کنیم". تراویس و کامرون کاب (Travis/ Cameron Cobb)، بنیانگذران کمپانی Bald Spot Sports، می‌دانستند که اگر بتوانند طراحی داخل کابین خودروهای مسابقه‌ای را طوری انجام دهند که جان راننده ها را حفظ کند،، می‌توانند به ساخت صندلی های ایمن‌تر هم، کمک بکنند. آن ها به یک الگوی لانه زنبوری دست پیدا کردند که امروزه روی فوم ها و پلاستیک های بسیاری از صندلی های Dorel به چشم می‌خورند. این الگو به پراکنده کردن نیروی گرانشی، که هنگام تصادف تولید می‌شود، کمک می‌کند. شاید از نظر افراد غیر متخصص ساده به نظر برسد، ولی حتی یک فرد غیر متخصص هم می‌تواند تشخیص بدهد که کمپانی Dorel چه کاری انجام داده است. تراویس کاب، این طرح را یک سیستم پیچیده مدیریت انرژی می‌داند که در آن، مواد و طراحی نقش مهم و تعیین کننده‌ای در زنده ماندن یا مرگ یک کودک دارند. وی می‌گوید : "ماده‌ تشکیل دهنده صندلی، مجبور است در یک لحظه کارهای زیادی انجام بدهد؛ هرکسی می‌تواند یک مشت فوم داخل صندلی خودرو بگذارد، مهم این است که بداند با آن چکار می‌خواهد بکند".

اصل سوم: وضع استانداردهایی جهت افزایش ایمنی

سارا آرتور در حال رانندگی بود که با یک خودرو ون تصادف کرد و روی صندلی شاگرد پرتاب شد. او برای چند لحظه از هوش رفت؛ اما وقتی به هوش آمد، کاملاً فراموش کرده بود که دختر سه ماهه‌اش روی صندلی عقب بوده است. وقتی یکی از حاضرین در صحنه از او پرسید کس دیگری هم داخل ماشین هست یا نه، او فریاد زد دخترم! و به طرف ماشین دوید و درب عقب را باز کرد. دخترش داشت با خوشحالی با انگشت هایش بازی می‌کرد. پدر دخترک، همانند صدها مورد مشابه دیگر، نامه ای به کمپانی نوشت و ماجرا را شرح داد.  جالب است بدانید، تمامی این نامه ها روی تابلویی که در انتهای خط تولید کمپانی نصب شده است، چسبانده شده‌اند.

تصادفات رانندگی مهمترین عامل مرگ و میر کودکان زیر 12 سال هستند. از سال 2002 تا 2011 بیش از 9000 کودک در تصادفات کشته شده‌اند؛ یک سوم از این برخوردها هم به صورت تصادف از بغل بوده‌اند. بر خلاف تصادف های شاخ به شاخ که ظرف 300 هزارم ثانیه رخ می‌دهند، تصادف ها از بغل به طور میانگین 89 هزارم ثانیه طول می‌کشند. این گونه تصادف ها معمولاً شدید و کشنده هستند چون راننده نمی‌تواند طرفینش را ببیند و عکس‌العمل نشان بدهد. مدیر کنترل کیفیت Dorel معتقد است اگر خوب به آن فکر کنید، واقعاً هیچ چیز نیست که از شما محافظت کند. در تصادف های جلو به عقب، جمع شدن بدنه و یا باز شدن کیسه های هوا می‌توانند از سرنشینان محفاظت کنند، ولی در تصادف هایی که از بغل صورت می‌گیرد، هیچ ساختاری وجود ندارد که فشار را جذب و از شما محافظت کند. البته به تازگی روی خودروهای جدید کیسه های هوای جانبی نصب می‌شود.

در سال 2002، کنگره آمریکا، سازمان ملی ایمنی بزرگراه ها را موظف کرد با در نظر گرفتن فشارهای جانبی، استانداردهایی برای صندلی های خودرو  وضع کند. از آن زمان دوازده سال گذشته و هنوز آن استانداردها تکمیل نشده‌اند. در سال 2009، کمپانی Dorel از سازمان ملی ایمنی بزرگراه ها درخواست کرد آن استانداردها را تهیه کند. در نتیجه پیگیری های این کمپانی، سازمان ملی ایمنی بزرگراه ها در ماه های اخیر چندین استاندارد وضع کرده است؛ ولی کمپانی Dorel منتظر نماند تا دولت استانداردهایی وضع کند. این کمپانی سالانه 4500 صندلی را در آزمایشگاه تست کرد. این آزمایشگاه مجهز به 3 خودرو و 14 ماکت مخصوص آزمایش تصادف است که هر کدام حدود 120000 دلار ارزش دارد. بسیاری از این آزمایش ها بر روی یک ماکت کودک صورت می‌گیرد که به درب خودرو برخورد می‌کند؛ ولی آن چه در واقعیت رخ می‌دهد، بر عکس این است؛ چون در تصادف واقعی درب خودرو به صندلی ها و در نتیجه به کودک فشار وارد می‌کند.

کمپانی Dorel با آگاهی از این مطلب، دو بالشتک کوچک، که از هوا پر شده‌اند، را در طرفین صندلی کودک قرار داده است تا هنگام وقوع تصادف از سر کودک محافظت کنند. آزمایشگاه تصادف و خط تولید در یک سالن قرار دارند تا به کارکنان یادآوری بشود که کار آن ها، فقط سر هم کردن قطعات پلاستیکی نیست. مدیر عامل این شرکت می‌گوید: "در پایان روز، هر کسی باید به خانه‌اش ‌برود و بگوید امروز چندین زندگی را نجات دادم.. من واقعاً می‌خواهم پرسنل شرکت این را درک بکنند، چون واقعیت همین است".