همزمان با اجرای استانداردهای هشتاد و پنج گانه و توقف تولید برخی از محصولات قدیمی تلاش برای تولید محصولات جدید از سوی خودروسازان آغاز شده و اثرات آن در سال جاری به منصه ظهور خواهد رسید.
تنوع تولید و توسعه محصولات همگام با فناوری روز یکی از ضرورت های امروز صنعت خودرو به شمار می رود که این امر جز با تکیه بر توان شرکت های دانش بنیان محقق نخواهد شد.
امروز صنعت خودرو ناگزیر از حرکت به سمت هوشمندسازی و تولید خودروهای نسل جدید است چرا که در غیر اینصورت صنعت خودرو از مسیر توسعه جهانی عقب می ماند.
بر این اساس شرکت های خودروسازی به دنبال حذف محصولات قدیمی از چرخه تولید و افزایش و همچنین تنوع سبد محصولات با تکیه بر محصولات جدید هستند.
توقف تولید دو مدل پراید و همچنین برنامه ریزی برای توقف سومین مدل در تابستان امسال و افزایش ظرفیت ساینا و تیبا که در دستور کار گروه خودروسازی سایپا قرار گرفته در راستای تنوع سبد محصولات این گروه خودروسازی است. تولید شاهین و همچنین طراحی محصول دیگری از این پلتفرم نیز در راستای توسعه سبد محصولات بوده و در همین حال ایران خودرو نیز تولید چند محصول جدید را در دستور کار خود قرار داده است.
این اقدامات در حالیست که پیش از این خودروسازان به واسطه بازگشت تحریم ها و همچنین خروج شرکای خارجی از صنعت خودرو ناگزیر به تولید دوباره خودروهای قدیمی شده بودند که این امر نارضایتی مصرف کنندگان را به دنبال داشت.
این شرایط در کنار کمبود نقدینگی و همچنین زیان ۴۰ هزار میلیارد تومانی خودروسازان، تنوع و توسعه محصول را به رویایی برای صنعت خودرو تبدیل کرده بود .
بدون شک این امر به دلیل بی توجهی به تحقیق و توسعه در صنعت خودرو طی سال های گذشته بوده در حالی که این موضوع به‌عنوان موتور تغییرات تکنولوژی و به دنبال آن توسعه محصول در شرکت‌های بین‌المللی خودرو عمل می‌کند اما هزینه تحقیق و توسعه در صنعت خودرو ایران رقم ناچیزی را به خود اختصاص داده در حالی که صنعت خودروی جهانی سالانه حدود ۱۰۰ میلیارد تومان در بخش تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری می‌کند که در ایران رقمی حدود یک تا سه درصد گردش مالی خودروسازان صرف تحقیق و توسعه می‌شود و بیشتر بودجه‌های اختصاص یافته در قالب پروژه‌های توسعه محصول جدید به شرکت‌های بزرگ مشاور طراحی خودرو و مجموعه‌های آن اختصاص می‌یابد.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نیز چندی پیش در گزارشی اعلام کرده بود که دلیل عدم رشد شرکت‌های طراحی و مهندسی داخلی توسط شرکت‌های خودروساز، صرف هزینه‌های پرسنلی و خدمات نمونه‌سازی، اندازه‌گیری و تست محصول جدید و بخش‌های نظارتی داخلی و نیز هزینه‌های انجام کار طراحی و توسعه محصول در خارج از کشور است.