مدیرعامل رنوپارس در شرایطی از احتمال توقف تولید تندر 90 و ساندرو در ایران خبر داده است که با توجه به فقدان محصول مشابه، پیشزمینهای برای تقویت واردات و مونتاژکاری خواهد بود.
مدیرعامل رنوپارس در حالی اخیراً از احتمال توقف تولید تندر 90 و ساندرو در ایران از سال آینده خبر داده است که هرچند میزان داخلیسازی این خودروها به اندازه میزان برنامهریزیشده و قابل قبول نیست؛ اما هیچ خودرویی در بین محصولات رنو به اندازهی تندر 90 داخلیسازی نشده است. به این ترتیب توقف تولید این خودروها، راه را برای عرضه خودروهای وارداتی و مونتاژی رنو بیش از پیش هموار خواهد کرد.
رامتین اسماعیلی، مدیر عامل رنو پارس، با تأکید بر اینکه L90 و ساندرو نمیتوانند استانداردهای ۸۵ گانه (لازمالاجرا از دی ۱۳۹۷) را در گیربکس و موتور پاس کنند، گفته است:
وقتی خودرویی نمیتواند طبق استانداردها حرکت کند باید به قوانین احترام گذاشته و تولید آن متوقف شود. سرمایهگذاری برای تغییر و ارتقاء این خودروها قطعاً بیشتر از ورود پلتفرم جدید است. از این رو توصیه میکنیم به جای ارتقاء استانداردهای تندر 90 و ساندرو، پلتفرمهای جدید و بهروز وارد کشور شود.
مدیر عامل رنوپارس در حالی از احترام به قانون و لزوم عرضه پلتفرم جدید صحبت کرده که هیچ جایگزینی برای تندر 90 و ساندرو معرفی نکرده است و در این شرایط، راهی جز جایگزینی خودروهای وارداتی به جای این دو خودرو وجود نخواهد داشت؛ زیرا تجربه نشان داده عرضه پلتفرم جدید و تصمیمگیری بر سر تولید خودروهای مشترک بسیار زمانبر است و در مدتی کوتاه به نتیجه نخواهد رسید. در نتیجه، طرف فرانسوی میتواند از وقفه ایجادشده برای این امر به نفع واردات محصولات ساختهشده یا مونتاژی سود ببرد.
اسماعیلی در عین حال گفته است:
با توقف تولید محصولات فعلی رنوپارس در ایران، شرکا و هیئت مدیره این شرکت باید در خصوص توقف فعالیت آن یا تمرکز بر تولید محصولات جدید با استانداردهای جدید تصمیمگیری کنند.
در نتیجه در شرایطی که تعرفه واردات قطعات مونتاژی با وجود افزایش تعرفه واردات CBU ثابت مانده است، شرکت رنو میتواند با برخورداری از برخی تخفیفهای تعرفهای نسبت به تقویت واردات محصولات ساختهشده یا مونتاژی خود اقدام کند و به بهانه احترام به قانون، برای کاهش و توقف تولید محصولات قدیمیتر اقدام کند؛ البته نحوه تعامل رنو با خودروسازان ایرانی و برخی خط و نشان کشیدنهای فرانسویها برای ایران خودرو و سایپا را نباید دور از ذهن داشت. رنوییها قبلاً خودروسازان ایرانی را به کاهش تولید برخی قطعات مانند موتور تندر 90 تهدید کرده بودند.
در این میان، هوشیاری و توجه دستگاههای مسئول بهویژه وزارت صنعت نسبت به تصمیمات و عملکرد خودروسازان خارجی از اهمیت بالایی برخوردار است تا این شرکتها ضمن تدوین برنامهای بلندمدت برای ارائه محصولات جدید و طراحی پلتفرم مشترک با طرف ایرانی، برای داخلیسازی قطعات و استفاده از توان قطعهسازان ایرانی اقدام عملی کنند. یکی از پیششرطهای تحقق این هدف، اعمال تعرفه واردات قطعات سیکیدی بر اساس میزان داخلیسازی محصول ساختهشده است.
از سویی، مدیرعامل رنوپارس در حالی از بهروزرسانی پلتفرم تندر 90 قطع امید کرده که به گفته کارشناسان، بهروزرسانی این پلتفرم و تولید محصولی مطابق با استانداردهای روز با هزینهای معقول امکانپذیر است و میتوان با افزایش سهم قطعهسازان ایرانی در تولید قطعات این خودرو، گردش مالی آنها را نیز بهبود بخشید و مانع از حرکت شرکتهای خودروساز ایرانی در جهت تبدیل شدن به واحد مونتاژ خودروهای خارجی شد. این در شرایطی است که رنو تاکنون نیز مقابل انتقال دانش فنی به شرکتهای قطعهساز ایرانی مقاومت کرده و با گذشت سالها از تولید تندر 90، خودکفایی چندانی در قوای محرکه صورت نگرفته است.
در همین حال، قرارداد رنو با سازمان گسترش هم در حالی معلق به نظر میرسد که به گفته برخی مطلعین، فرانسویها در این همکاری نیز همچنان زیر بار داخلیسازی نمیروند و بیشتر به مونتاژکاری تمایل دارد. در این وضعیت رنو سهم چشمگیری در بازار خودرو ایران برای خود در نظر گرفته و فقط در همکاری با ایدرو قرار است تا سال ۲۰۲۴ سالانه ۳۰۰ هزار دستگاه خودرو به بازار ایران عرضه کند.
دلیل اصلی این اتفاقات، نبود نظارت دقیق بر عملکرد طرفهای خارجی و تدوین استراتژی مشخص و کارآمد ۵ یا ۱۰ ساله برای ساماندهی تولید خودرو در کشور است. شرکتهای خارجی نیز با سوء استفاده از نبود الزام برای بهروزرسانی خود و انتقال دانش فنی به قطعهسازان ایرانی، هر روز بیشتر از قبل به سمت مونتاژکاری و واردات خودروی ساختهشده پیش میروند و به سازندگان ایرانی، اجازه نقشآفرینی در تولید قطعات خودروهای مشترک نمیدهند.